Week 3 & 4
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Nicole
27 Februari 2018 | Canada, Victoria
Ook de volgende 14 dagen zitten er alweer op, de tijd vliegt echt!
(13 – 27 feb)
Beginnen bij 14 februari, Valentijnsdag. Ik houd dus allemaal niet van dat kleffe gedoe maar Lexie kwam met het idee om lekker wat te gaan eten. We zijn gaan eten bij Fireside Grill en het was echt heel lekker, de spareribs vielen zo van het bot af en ook de brownie was zo op. We hebben echt gelachen. Ook was er een heel grappig moment toen Lexie mij zag, zoals de meeste wel weten ben ik al 183 en heb ik dus geen hakken meegenomen naar hier. Nu kwam Lexie aan op super hoge rode pumps(dat kan ze echt wel hebben) en ik op mijn witte sneakers, toen ze dat zag kwam ze dus niet meer bij en zei ze: Nicole ik had niks anders verwacht van je en dat al na twee weken! Toch fijn dat mensen mij hier al goed genoeg kennen om zo’n dingen te weten.
Verder was het een redelijk rustige week, lesgeven, sporten en basketball kijken. Ook zijn we dat weekend opsta geweest waarover hieronder meer(trommelgeroffel).
Lesgeven voor PISE voelt echt al vertrouwd en het is ook super gezellig met iedereen! Ik geef les met veel verschillende mensen(Ben, Heather, Donovan, Jocelynne en Klaudia). Donovan, Heather en Jocelynne zijn ook ongeveer even oud wat wel heel leuk is. Hun spreek ik dus ook wel buiten het lesgeven om. Leuk feitje: Donovan is de assistent coach bij het basketball team en die was ervan overtuigd dat er een leuke basketballer rond moet lopen(die waren wel lang genoeg volgens hem), waarbij hij me ook nog even vertelde dat hij de perfecte wingman is omdat hij die jongens dus door en door kent(ja ik kwam niet meer bij van het lachen). Nou kreeg ik vorig weekend dus al een berichtje of ik naar de stad kwam want het team was opstap. Waarop mijn antwoord was: Ik ben er al maar nee ik kom je niet opzoeken. En 2 hele minuten later stond daar Donovan met een big smile en die ging me ‘wel even voorstellen aan de jongens’. Nou na dus de walk of shame omdat hij ze blijkbaar al ingelicht had hebben we wat staan kletsen en god zij dank gingen wij naar een andere kroeg waardoor ik me niet zo bekeken voelde.
Ja dat was dus weer een grappig avontuur dat weekend, ook op zondag weer heerlijk wie is de mol gekeken via facetime(is iedere week toch wel leuk om mee te kijken met pap, mam en Juul). In week die volgde ben ik weer mijn normale dingen gaan doen, lesgeven, sporten en dit keer geen basketball kijken in het weekend maar ik ben gaan SKIEN!!! Ja, na wat stress om de bustickets was het toch gelukt en ben ik vrijdag al mijn spullen bij elkaar gaan pakken om zaterdag te gaan skiën.
Mijn dag begon zaterdag al om 4 uur ‘s ochtends omdat ik om 5 uur al bij de bushalte moest zijn. Ik had de dag ervoor mijn eten al gemaakt dus het was aankleden, eten pakken en lopen. Gelukkig is de bushalte maar 5 minuutjes lopen dus dat was prima te doen. Na mijn Duitse vriend Daniel(met hem heb ik dus afgesproken om te gaan skiën) gevonden te hebben in de bus begon het ritje(lees 2,5/3 uur). Wat allemaal rustig leek te verlopen veranderde toch wel even. Er was iemand flauwgevallen en die lag knock out in het gangpad en had overgegeven, ook kwam die niet bij en werd de ambulance gebeld. Na ongeveer 30 minuten daar gestaan te hebben langs de weg konden we onze rit vervolgen maar geen idee wat er was of hoe het nu met die jongen is. Toen we bij de berg aankwamen zijn we onze liftpassen gaan halen en toen was er meteen een ding anders, je krijgt hier een soort kaart met een koord aan je jas, dus geen pas die je in je mauw stopt. Na de ski’s aangetrokken te hebben gingen we naar de lift, het is hier allemaal heel relaxed, niemand kruipt voor, je hebt gewoon een persoonlijke ruimte en alles gaat echt gemoedelijk. Wat wel grappig en anders was waren dus de liftpassen, die worden gescand als je in de rij staat(dus je hoeft niet van die poortjes door) en het instappen is dus zonder poortjes, je glijd gewoon als het stoeltje voor je voorbij is. Een ander verschil is dat je hier niet overal paaltjes en borden naast de piste hebt, je ziet gewoon waar je kan skien(boomgrenzen). Echt de dag was super en Daniel en ik hebben echt schik gehad, er zullen vast en zeker meer van deze dagen komen.
Afgelopen dagen was het niet altijd even makkelijk met de heimwee, je bent toch niet echt thuis en een goede knuffel van pap of mam mis ik wel echt. Ook hele kleine normale dingen ga je enorm respecteren en ook wel missen. God zij dank heb ik suuuper lieve mensen om me heen die me allemaal steunen en lieve berichtjes sturen. Speciale credits naar Aniek voor alle PRACHTGE selfies die we uitwisselen. Vass die gewoon zoals altijd mij puppies blijft sturen. Fleur, Tessa en Marli die me elke vrijdag ‘even’ op de hoogte brengen van het reilen en zeilen in Nuland en Kerkzicht. Juul die ik nog nooit zoveel (nuttig) gesproken heb via whatsapp en facetime. Mama die haar moeder krachten gebruikt maar dan aan de andere kant van de wereld en papa die me op de hoogte houd van de goede temperaturen in Nederland en super lieve berichtjes stuurt. Ik baal natuurlijk SUPER erg dat ik mijn grote zus niet heb kunnen helpen maar ik kom het graag bewonderen als ik terug ben(ook van het kleine kamertje heb ik een verwachting…..hint). Ik wil natuurlijk ook alle andere mensen bedanken voor de leuke en lieve berichtjes die ik krijg!
Verder staan er alweer leuke dingen op de planning zoals naar de provincials van het basketball in Nanaimo, scooterritjes maken, sporten, afspreken met vrienden en opstap van het weekend. Ik vermaak me hier voorlopig nog wel ;) Voor nu is dit weer week 3 & 4 en de foto’s staan er ook weer om een beetje een beeld te krijgen.
Lieve groetjes en kusjes vanuit het mooie Victoria,
Nicole
(13 – 27 feb)
Beginnen bij 14 februari, Valentijnsdag. Ik houd dus allemaal niet van dat kleffe gedoe maar Lexie kwam met het idee om lekker wat te gaan eten. We zijn gaan eten bij Fireside Grill en het was echt heel lekker, de spareribs vielen zo van het bot af en ook de brownie was zo op. We hebben echt gelachen. Ook was er een heel grappig moment toen Lexie mij zag, zoals de meeste wel weten ben ik al 183 en heb ik dus geen hakken meegenomen naar hier. Nu kwam Lexie aan op super hoge rode pumps(dat kan ze echt wel hebben) en ik op mijn witte sneakers, toen ze dat zag kwam ze dus niet meer bij en zei ze: Nicole ik had niks anders verwacht van je en dat al na twee weken! Toch fijn dat mensen mij hier al goed genoeg kennen om zo’n dingen te weten.
Verder was het een redelijk rustige week, lesgeven, sporten en basketball kijken. Ook zijn we dat weekend opsta geweest waarover hieronder meer(trommelgeroffel).
Lesgeven voor PISE voelt echt al vertrouwd en het is ook super gezellig met iedereen! Ik geef les met veel verschillende mensen(Ben, Heather, Donovan, Jocelynne en Klaudia). Donovan, Heather en Jocelynne zijn ook ongeveer even oud wat wel heel leuk is. Hun spreek ik dus ook wel buiten het lesgeven om. Leuk feitje: Donovan is de assistent coach bij het basketball team en die was ervan overtuigd dat er een leuke basketballer rond moet lopen(die waren wel lang genoeg volgens hem), waarbij hij me ook nog even vertelde dat hij de perfecte wingman is omdat hij die jongens dus door en door kent(ja ik kwam niet meer bij van het lachen). Nou kreeg ik vorig weekend dus al een berichtje of ik naar de stad kwam want het team was opstap. Waarop mijn antwoord was: Ik ben er al maar nee ik kom je niet opzoeken. En 2 hele minuten later stond daar Donovan met een big smile en die ging me ‘wel even voorstellen aan de jongens’. Nou na dus de walk of shame omdat hij ze blijkbaar al ingelicht had hebben we wat staan kletsen en god zij dank gingen wij naar een andere kroeg waardoor ik me niet zo bekeken voelde.
Ja dat was dus weer een grappig avontuur dat weekend, ook op zondag weer heerlijk wie is de mol gekeken via facetime(is iedere week toch wel leuk om mee te kijken met pap, mam en Juul). In week die volgde ben ik weer mijn normale dingen gaan doen, lesgeven, sporten en dit keer geen basketball kijken in het weekend maar ik ben gaan SKIEN!!! Ja, na wat stress om de bustickets was het toch gelukt en ben ik vrijdag al mijn spullen bij elkaar gaan pakken om zaterdag te gaan skiën.
Mijn dag begon zaterdag al om 4 uur ‘s ochtends omdat ik om 5 uur al bij de bushalte moest zijn. Ik had de dag ervoor mijn eten al gemaakt dus het was aankleden, eten pakken en lopen. Gelukkig is de bushalte maar 5 minuutjes lopen dus dat was prima te doen. Na mijn Duitse vriend Daniel(met hem heb ik dus afgesproken om te gaan skiën) gevonden te hebben in de bus begon het ritje(lees 2,5/3 uur). Wat allemaal rustig leek te verlopen veranderde toch wel even. Er was iemand flauwgevallen en die lag knock out in het gangpad en had overgegeven, ook kwam die niet bij en werd de ambulance gebeld. Na ongeveer 30 minuten daar gestaan te hebben langs de weg konden we onze rit vervolgen maar geen idee wat er was of hoe het nu met die jongen is. Toen we bij de berg aankwamen zijn we onze liftpassen gaan halen en toen was er meteen een ding anders, je krijgt hier een soort kaart met een koord aan je jas, dus geen pas die je in je mauw stopt. Na de ski’s aangetrokken te hebben gingen we naar de lift, het is hier allemaal heel relaxed, niemand kruipt voor, je hebt gewoon een persoonlijke ruimte en alles gaat echt gemoedelijk. Wat wel grappig en anders was waren dus de liftpassen, die worden gescand als je in de rij staat(dus je hoeft niet van die poortjes door) en het instappen is dus zonder poortjes, je glijd gewoon als het stoeltje voor je voorbij is. Een ander verschil is dat je hier niet overal paaltjes en borden naast de piste hebt, je ziet gewoon waar je kan skien(boomgrenzen). Echt de dag was super en Daniel en ik hebben echt schik gehad, er zullen vast en zeker meer van deze dagen komen.
Afgelopen dagen was het niet altijd even makkelijk met de heimwee, je bent toch niet echt thuis en een goede knuffel van pap of mam mis ik wel echt. Ook hele kleine normale dingen ga je enorm respecteren en ook wel missen. God zij dank heb ik suuuper lieve mensen om me heen die me allemaal steunen en lieve berichtjes sturen. Speciale credits naar Aniek voor alle PRACHTGE selfies die we uitwisselen. Vass die gewoon zoals altijd mij puppies blijft sturen. Fleur, Tessa en Marli die me elke vrijdag ‘even’ op de hoogte brengen van het reilen en zeilen in Nuland en Kerkzicht. Juul die ik nog nooit zoveel (nuttig) gesproken heb via whatsapp en facetime. Mama die haar moeder krachten gebruikt maar dan aan de andere kant van de wereld en papa die me op de hoogte houd van de goede temperaturen in Nederland en super lieve berichtjes stuurt. Ik baal natuurlijk SUPER erg dat ik mijn grote zus niet heb kunnen helpen maar ik kom het graag bewonderen als ik terug ben(ook van het kleine kamertje heb ik een verwachting…..hint). Ik wil natuurlijk ook alle andere mensen bedanken voor de leuke en lieve berichtjes die ik krijg!
Verder staan er alweer leuke dingen op de planning zoals naar de provincials van het basketball in Nanaimo, scooterritjes maken, sporten, afspreken met vrienden en opstap van het weekend. Ik vermaak me hier voorlopig nog wel ;) Voor nu is dit weer week 3 & 4 en de foto’s staan er ook weer om een beetje een beeld te krijgen.
Lieve groetjes en kusjes vanuit het mooie Victoria,
Nicole
-
02 Maart 2018 - 23:17
Hans:
Nicole ik lees dat het best wel goed te doen is daar. Geniet weer verder. Hans en Femke -
02 Maart 2018 - 23:17
Chris:
He Nicolleke. Super om ge lezen hoe het daar met je gaat. Have fun. Ben erg benieuwd naar je ervaringen als je terug bent. Wil ook een meer dje kant op om te skien dhs alle tips zijn welkom. Geniet ervan -
02 Maart 2018 - 23:28
Thijs Japoen:
Namens fleurnen marli moet ik je bedanken voor het noemen van onze namen
We doen dit erg graag, ze missen je enorm en tot volgende week op facetime! -
03 Maart 2018 - 08:29
Leny Gabriels:
Nicole wat doe je het goed daar , you grow up en dat maakt je alleen maar sterker en een prachtig mens , ik hoor wel dat het je wel goed afgaat met de uitjes die jullie plannen, geniet van dit avontuur en straks kijk je er met plezier op terug , dikke knuffels van Tante Leen -
03 Maart 2018 - 08:56
Wilma:
Hallo Nicole
Leuk om te lezen,ziet er goed uit
Nog veel plezier
Wilma -
03 Maart 2018 - 10:08
Maria:
Hey Nicole .
Wat een schrijver ben je! Wist wel dat die “toeter” van je niet snel stil stond maar dat je zulke lange verhalen zou schrijven had ik niet verwacht. Vind het top van je!
Wij missen je ook, maar je hebt een mooie tijd daar, je leert er super veel van en deze ervaring nemen ze je niet meer af!
Dikke knuffel -
03 Maart 2018 - 10:46
Die Mamahhh:
onze schrijvert :)
maar dat wisten wij al wel.
de eerste maand zit er alweer op.
toch leuk om even de laatste twee weken terug te lezen.
nou meissie, ge wit ut he!
xxx mamsie
-
03 Maart 2018 - 15:37
Oma:
Knap van je Nicolle!zo'n heerlijk verslag te schrijven,waar je van leerd en zo van geniet!
en mede ons op de hoogte houd! toppy! wij genieten met je mee.
nog bedankt,voor de groet en de kus,van vorigeweek zondag!
dikke kus.Oma" -
05 Maart 2018 - 19:08
Grote Zus:
Hahaha, ik weet niet over welke kamer je het hebt...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
